Η προσευχή που ακολουθεί είναι μια προσευχή προς το Μεγαλοδύναμο Θεό και έχει ως σκοπό να μας ανακουφίσει από τα βάρη των αμαρτιών μας και να μας στείλει τη Θεία χάρη του ώστε να μας βοηθήσει στις δύσκολες στιγμές της ζωής μας. ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ Πολυεύσπλαχνε Κύριε, ένα θαύμα. Και για μένα τον αμαρτωλό ένα θαύμα. Γιατί αλλιώς πως θα σωθώ; Πώς να απαλλαγώ από το βάρος των κακών μου; Δεν αγωνίστηκα όταν ήμουν νέος και η αμαρτία μου με κυρίευσε. Μπήκε μέσα στην ψυχή μου το κακό και διαπότισε όλο μου το είναι. Έφθειρε όλη την ύπαρξη μου. Και τώρα τι να κάνω; Η ηλικία μου προχωρεί, οι μέρες μου λιγοστεύουν, η θέληση μου κάμπτεται, θέλω και δε μπορώ να απαλλαγώ. Προχωρώ μπροστά αλλά και αδιόρθωτος μένω. Μετανοώ αλλά και πάλι αμαρτάνω . Κλαίω και ζητώ συγχώρηση αλλά πάλι στα ίδια μένω. Τι θα γίνει με εμένα Θεέ μου; Ντρέπομαι που ζω, διστάζω να σκεφτώ πως είμαι Χριστιανός. Με έχει κυριεύσει το κακό, με λειώνει το πάθος. Αλύπητα με χτυπά και με παραλύει η αμαρτία. Κυριευμ
Ο Άγιος Εφραίμ γεννήθηκε στα Τρίκαλα στις 14 Σεπτεμβρίου του 1384μ.Χ. Ήταν ένα από τα οκτώ παιδιά της οικογένειας Μόρφη. Οι γονείς του όταν βάπτισαν τον Άγιο του έδωσαν το όνομα Κωνσταντίνος. Σε μικρή ηλικία ο Άγιος Εφραίμ ορφάνεψε από πατέρα. Από εκείνη την στιγμή η μητέρα του ανέλαβε εξ ολοκλήρου την φροντίδα της οικογένειας. Στην φροντίδα αυτή συμπεριέλαβε και την χριστιανική αγωγή των παιδιών της. Ο Άγιος από μικρός έδειξε ιδιαίτερη αγάπη για τον Θεό και την Χριστιανική πίστη. Όταν ο Άγιος Εφραίμ ήταν δεκατεσσάρων ετών, στην περιοχή των Τρικάλων γινόταν από τους Τούρκους, υπό τις διαταγές του Σουλτάνου Βαγιαζίτ του 1ου, επιχειρήσεις παιδομαζώματος. Το παιδομάζωμα ήταν το πρώτο στάδιο της δημιουργίας των Γενίτσαρων. Μάζευαν οι Τούρκοι μικρά Ελληνόπουλα, τα έστελναν στην Τουρκία όπου σε ειδικά στρατόπεδα τα μεγάλωναν γεμίζοντας την καρδιά τους αγάπη για τον Αλλάχ και μίσος για τον Χριστό και την Ελλάδα. Αυτά τα Ελληνόπουλα γίνονταν οι φοβεροί Γενίτσαροι, που όπως λένε πολλές μαρτ
Ολα ξεκίνησαν τον Μάρτιο του 2001, διηγείται ο Λάμπρος Θεοδωράκος, ετών 31, κ άτοικος Βάθης N. Κιλκίς . Αναγκάστηκα νά πώ στούς δικούς μου ότι είχε διογκωθεί ο ένας όρχις και υπέφερα. Μέχρι τότε δέν υπολόγιζα τον κίνδυνο, ντρεπόμουν και νά το πώ. Ξεκίνησε ένας Γολγοθάς γιά μένα. 'Ηταν 7 Μαρτίου, όταν μου έκαναν εισαγωγή στήν Ουρολογική Κλινική του Νοσοκομείου Κιλκίς, στό οποίο υπηρετεί και η αδελφή μου Βασιλική ως νοσηλεύτρια. Εξετάσεις αίματος, αξονικές, υπέρηχος έδειξαν κατά 90% ότι ήταν από τις πιό άσχημες μορφές καρκίνου του όρχεος. Οι γιατροί πρώτη φορά έβλεπαν τόσο διογκωμένο αδένα. Η χοριακή γοναδοτροπίνη, μέ φυσιολογικό ανώτατο όριο το 5, σε μένα ήταν 1502! Γιά νά αποφευχθεί περαιτέρω επιδείνωση και μέ άλλες μεταστάσεις, έγινε αμέσως εγχείρηση στις 9 Μαρτίου, πρώτοπρώτο χειρουργείο, μέ ολική ορχιδεκτομή του ενός όρχεος. Χειρουργός ο κ. Χασάκιολης. Οι γονείς μου Δημήτριος και Ελευθερία, απλοί και πιστοί άνθρωποι, δέν απελπίστηκαν, σε αντίθεση μέ την αδελφή μο
Σχόλια