Ήσαν οι διάβολοι εκπεσόντες άγγελοι;
.jpg)
Διαβάστε τι λέει η Αγία Γραφή για τον Διάβολο και πώς αντιμετωπίζεται από την Εκκλησία μας το θέμα του Εωσφόρου, που τόσο πολύ ταλανίζει την ανθρωπότητα από τον καιρό της μεγάλης πτώσης του μέχρι την εποχή μας, όχι μόνο τις παραμονές των Χριστουγέννων, αλλά και τις άλλες μέρες του χρόνου!..
.jpg)
ΓΙΑ τον Διάβολο, όπως είναι γνωστό, έχουν γραφεί χιλιάδες βιβλία. Από τον καιρό της πτώσης του μέχρι σήμερα δεν κάνει τίποτε άλλο από το να ταλαιπωρεί την ανθρωπότητα. Σκοπός του ήταν να διαβάλει (να συκοφαντεί) τους ανθρώπους στο Θεό και το Θεό στους ανθρώπους, αλλά και τους ανθρώπους μεταξύ τους. Πολλά είναι τα ονόματα που του δίνει η Αγία Γραφή και όλα έχουν σχέση με το καταστροφικό του έργο. Αναφέρεται ως «άρχων του σκότους», «άρχων του κόσμου ή του αιώνα τούτου», «πατήρ του ψεύδους», «ανθρωποκτόνος», «Βελίαρ», «Βεελζεβούλ», «Απολλύων», «πειράζων», «πειρασμός», «πονηρός», «λέων ωρυόμενος», «δράκων» ή «όφις ο αρχαίος» κ.ά.
Η Αγία Γραφή και η παράδοση της Εκκλησίας διδάσκουν ότι ο διάβολος ήταν πρώτα άγγελος του Θεού και μάλιστα αρχάγγελος, που λεγόταν Εωσφόρος (αυτός που φέρνει την αυγή), μπήκε όμως μέσα του, άγνωστο πώς, η αλαζονική ιδέα να γίνει όμοιος με το Θεό και επαναστάτησε εναντίον του. Ο Θεός τότε τον τιμώρησε αφαιρώντας την ευλογία του. Μαζί του ο διάβολος παρέσυρε και χιλιάδες αγγέλων που μετατράπηκαν έτσι σε «δαίμονες».
Έργο του διαβόλου είναι να αντιτίθεται στο θέλημα του Θεού και στο απολυτρωτικό έργο του Χριστού. Προσπαθεί να παρασύρει τους καλούς στο κακό, ενώ στους άπιστους ενισχύει την απιστία και την απομάκρυνση από το Θεό. Ο Κύριος επιτρέπει, μέχρις ορισμένου σημείου, να πειράξει ο διάβολος τον άνθρωπο για να δοκιμαστεί η πίστη του ή και για να τον συνετίσει, δείχνοντάς του πόσο φριχτά είναι τα «οψώνια της αμαρτίας». Ο πιστός αντιστέκεται στους πειρασμούς με τη μελέτη της Αγίας Γραφής, την προσευχή και την αγαθοεργία. Στη Δεύτερη Παρουσία του Κυρίου θα συντριβεί το κράτος του διαβόλου και των δαιμόνων του, που θα ριχτούν στον τόπο της αιώνιας κόλασης, όπως λέει η Αγία Γραφή και μάλιστα η Καινή Διαθήκη σε όλα σχεδόν τα βιβία της (Ευαγγέλια, Πράξεις Αποστόλων, Επιστολές, Αποκάλυψη κλπ)
.jpg)
Αριστερά: Ο διάβολος όπως απεικονίζεται σε έργο του Michael Pahces, τον 15ο αιώνα. (Εγκυκλοπαίδεια «Μαλλιάρης-παιδεία»). Δεξιά: Οι εκπεσόντες άγγελοι, πριν την πτώση τους, ήσαν αγνοί και αγαθοί με εξαίρετα προσόντα.
ΑΓΓΕΛΟΙ ΠΟΝΗΡΟΙ…
Όλοι γνωρίζουν ότι, εκτός των αγαθών αγγέλων υπάρχουν και οι πονηροί άγγελοι, οι δαίμονες. Η πραγματική προσωπική ύπαρξή τους μαρτυρείται σε πολυάριθμα χωρία της Γραφής από του πρώτου βιβλίου της Παλαιάς Διαθήκης, όπου ο Διάβολος υπό την μορφήν τού όφεως εισηγήθηκε δολίως εις την Εύαν την παρακοήν, μέχρι και του τελευταίου βιβλίου της Καινής Διαθήκης όπου αναγράφεται ως τετελεσμένον γεγονός η αιωνία καταδίκη του διαβόλου, του πλανώντος την οικουμένην, ο οποίος «εβλήθη εις την λίμνην του πυρός και του θείου»
Εις το βιβλίον του Ιώβ, ένα από τα αρχαιότατα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, γίνεται σαφέστατα και καθαρότατα λόγος περί του πονηρού τούτου πνεύματος, του αντιπράττοντος μεν εις το θέλημα του Θεού, ποθούντος δε, ένεκα του φθόνου του, τον όλεθρον του ανθρώπου
Εις την Καινή Διαθήκη ειδικώτερα πυκνός λόγος γίνεται περί του διαβόλου ή του Σατανά, ή του Βεελζεβούλ, όπως και περί του μεγάλου αριθμού των πονηρών πνευμάτων. Ρητώς δε αναγράφεται ότι ο Χριστός ήλθε να καταλύσει την εξουσία και τα έργα του Διαβόλου
ΗΣΑΝ ΑΓΑΘΟΙ ΜΕ ΕΞΑΙΡΕΤΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ!..
Οι διάβολοι δεν ήσαν απ’ αρχής πονηρά πνεύματα. Δημιουργήθηκαν από τον Θεό, όπως και οι άλλοι άγγελοι, αγαθοί με εξαίρετα προσόντα και με προορισμό να προαχθούν στην αγιότητα δια της συμμορφώσεώς των προς το θείον θέλημα, το οποίον σαφώς εγνώριζαν .
Οι διάβολοι ήσαν ασώματοι, υπό την έννοια ότι δεν είχαν υλικό σώμα, υποκείμενο σε φθορά, αλλά πνευματικό, όπως και οι άγγελοι. Είχαν ελευθερία βουλήσεως και άρα την δυνατότητα να τηρήσουν ή μη το θείον θέλημα, να σεβαστούν ή μη τον Δημιουργό τους.
Έκαναν όμως κακή χρήση της ελευθερίας τους, εστασίασαν κατά του Θεού και των αγίων αγγέλων, με αποτέλεσμα να εκπέσουν από το ύψος, εις το οποίον τους είχε αναβιβάσει ο Θεός και από την δόξα για την οποίαν τους προόριζε ο Θεός. Κι όπως γράφει η «Αποκάλυψη του Ιωάννη»: «Εγένετο πόλεμος εν τω ουρανώ ο Μιχαήλ και οι άγγελοι αυτού του πολεμήσαι μετά του δράκοντος και ο δράκων επολέμησε και οι άγγελοι αυτού. Και ουκ ίσχυσεν, ουδέ τόπος ευρέθη αυτώ έτι εν τω ουρανώ. Και εβλήθη ο δράκων, ο όφις ο μέγας, ο αρχαίος, ο πλανών την οικουμένην όλην, εβλήθη εις την γην, και οι άγγελοι αυτού μετ’ αυτού εβλήθησαν.»
.jpg)
Τώρα, τι είδους μάχη έγινε και πως διεξήχθη αυτή δεν μπορούμε να γνωρίζουμε. Πάντως οι αγαθοί άγγελοι του Θεού κατενίκησαν τους στασιαστές, «τους μη τηρήσαντας την εαυτών αρχήν, αλλά απολιπόντας το ίδιον οικητήριον» και τους οποίους ο Θεός «εις κρίσιν μεγάλης ημέρας δεσμοίς αϊδίοις υπό ζόφον τετήρηκεν».
Από τότε τα πονηρά πνεύματα, οι δαίμονες, εσκληρύνθησαν και επωρώθησαν εις την κακότητά τους, χωρίς πλέον να υπάρχει γι’ αυτούς δυνατότητα μετανοίας και σωτηρίας. Πιστεύουν μεν ότι τους αναμένει αιωνία, φοβεροτάτη τιμωρία και «φρίττουσιν» εφοβήθησαν, μήπως ο Κύριος είχε έλθει «προ καιρού βασανίσαι αυτούς» , αλλά παραμένουν αθεράπευτα κακοί, διότι έχουν διαστραφεί, η βούλησή τους είναι μονίμως πλέον προσηλωμένη εις το κακό, μοναδικός πόθος και επιδίωξή τους είναι η διάπραξη πάντοτε του κακού και ουδέποτε του καλού παντοτινό δε και ανεξάλειπτο το μίσος τους κατά των αγγέλων και μάλιστα κατά των ανθρώπων, εναντίον των οποίων πολεμούν με όλη την εκδικητική μανία και πονηρία της διεστραμμένης και αποθηριωμένης φύσεώς των, με απώτερο σκοπό να τους παρασύρουν εις την αιωνίαν καταδίκην. Παραστατικότατα ο απόστολος Πέτρος γράφει: «νήψατε γρηγορήσατε ο αντίδικος υμών διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη».
Είναι αλήθεια, ότι ο Θεός επιτρέπει στον διάβολο αυτόν τον πόλεμο όχι όμως απολύτως, αλλά μέχρι του σημείου, που υπάρχει η δυνατότητα και βεβαιότητα νίκης εκ μέρους του ανθρώπου. «Πιστός ο Θεός», γράφει ο απόστολος Παύλος προς τους Κορινθίους, «ος ουκ εάσει υμάς πειρασθήναι υπέρ ο δύνασθε, αλλά ποιήσει συν τω πειρασμώ και την έκβασιν του δύνασθαι υμάς υπενεγκείν» .
Να πούμε εδώ ότι με τις λέξεις «πειρασθήναι» και «πειρασμός» εννοεί και τους εκ του διαβόλου πειρασμούς. Γνωρίζει ο Κύριος έως πού φθάνει η δύναμη και η αντοχή μας και αναλόγως κανονίζει την ένταση των πειρασμών.
ΤΟ ΔΕΛΕΑΡ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΩΛΗΣ ΖΩΗΣ
Όλοι γνωρίζουμε, ότι ο διάβολος εις τους εναντίον μας πειρασμούς προβάλλει με τα πλέον ζωηρά και ελκυστικά χρώματα το δέλεαρ της αμαρτωλής ζωής. Χρησιμοποιεί το έντεχνο ψεύδος, για να κλονίσει την πίστη μας προς τον Θεό, τον φόρτο των βιοτικών μεριμνών για να μην αφήσει καιρό σε ακρόαση και μελέτη του θείου λόγου, τον δόλο και την απάτη για να παραστήσει ως αρμόζουσα, ικανοποιητική τάχα και επωφελή για τον άνθρωπο την μακράν του Θεού, την κατά κόσμο ζωή.
Ο διάβολος υπόσχεται τα αγαθά, την δόξα και όλες τις βασιλείες του κόσμου, για να ελκύσει και ωθήσει τον άνθρωπο εις τον ολισθηρό κατήφορο της απώλειας. Παρουσιάζει την εν Χριστώ ελευθερία ως δουλεία και την τυραννία της αμαρτίας ως ελευθερία! . Αλλά δεν του περνάει..
ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΩΣ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ
Σε όλον αυτό τον πόλεμο του διαβόλου, ο Εωσφόρος χρησιμοποιεί ακόμη και ανθρώπους ως όργανά του, μάλιστα δε εκείνους τους οποίους έχει βυθίσει εις το κακό και διαστρέψει με την αμαρτία. Αυτούς ο Κύριος ονομάζει ως υιούς τού «πατρός αυτών, του διαβόλου», ο δε απόστολος Παύλος «υιούς διαβόλου». Όταν δε κατορθώσει ο διάβολος και παρασύρει τον άνθρωπο στην αμαρτία, προσπαθεί να του εμβάλει αισθήματα απελπισίας και να του αποκλείσει την οδό της μετανοίας και σωτηρίας. Είναι αλήθεια ότι ο διάβολος είναι επινοητικός, πανούργος, εφευρετικός και πολυμήχανος εις το έργο του. Σκέπτεται τα πάντα για την καταστροφή.
Αλλά, λέει ο απόστολος Παύλος «ου γαρ αυτού τα νοήματα αγνοούμεν» . Ο άνθρωπος, ο πιστός Χριστιανός φωτιζόμενος και ενισχυόμενος από την χάρη του Θεού κατανοεί τις μεθοδεύσεις και τα στρατηγήματα του διαβόλου, πολεμά απτόητος κατ’ αυτού, τον νικά και εξέρχεται πάντοτε πνευματικά προηγμένος από τις νίκες αυτές. Αγωνιζόμενος ισχυροποιείται εις τον ανηφορικό δρόμο της αρετής. Αναδεικνύεται αθλητής άξιος στεφάνων παρά του Θεού. Και κατ’ αυτόν τον τρόπο οι πειρασμοί αποβαίνουν εις όφελός του. Ο δε διάβολος νικημένος απέρχεται συντετριμένος και ντροπιασμένος. «Υποτάγητε τω Θεώ. Αντίστητε τω διαβόλω και φεύξεται αφ’ υμών», λέγει ο αδελφόθεος Ιάκωβος .
ΤΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ
Είναι γνωστό το επεισόδιο, που περιγράφει ο Ματθαίος στο 4ο κεφάλαιο του ευαγγελίου, με τον Ιησού που πήγε στην έρημο για νηστεία 40 ημερών και τη συνάντησή του με τον Διάβολο. Ας διαβάσουμε την σχετική περικοπή όπως ακριβώς αναφέρεται από την Νεοελληνική απόδοση της Ελληνικής Βιβλικής Εταιρείας:
Οι πειρασμοί του Ιησού
«. Τότε ο Ιησούς οδηγήθηκε από το Πνεύμα στην έρημο για να αντιμετωπίσει τους πειρασμούς του διαβόλου. Σαράντα μέρες και σαράντα νύχτες δεν έφαγε τίποτε ο Ιησούς ύστερα όμως πείνασε. Τότε εμφανίστηκε αυτός που βάζει σε πειρασμό τους ανθρώπους και του είπε: «Αν είσαι Υιός του Θεού, πες να γίνουν αυτές οι πέτρες ψωμιά». Ο Ιησούς όμως του αποκρίθηκε: «Ο άνθρωπος, λέει η Γραφή, δε ζει μόνο με ψωμί, αλλά με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα του Θεού».
Ύστερα τον οδήγησε ο διάβολος στην άγια πόλη, την Ιερουσαλήμ, και τον έστησε στο πιο ψηλό μέρος του ναού και του είπε: «Αν είσαι Υιός του Θεού, πέσε κάτω- γιατί η Γραφή λέει: Θα δώσει εντολή για σένα στους αγγέλους του και θα σε σηκώσουν στα χέρια τους, για να μη σκοντάψει σε πέτρα το πόδι σου».
Μα ο Ιησούς του είπε: «Αλλού όμως λέει η Γραφή: δεν πρέπει να βάλεις σε δοκιμασία τον Κύριο, το Θεό σου».
Πάλι τον οδήγησε ο διάβολος σ’ ένα πολύ ψηλό βουνό και του έδειξε όλα του κόσμου τα βασίλεια και τη λαμπρότητά τους. Ύστερα του είπε: «Όλα αυτά θα σου τα δώσω, αν πέσεις και με προσκυνήσεις». Ο Ιησούς όμως του απάντησε: «Φύγε από μπροστά μου, σατανά! Η Γραφή το λέει καθαρά: μόνο τον Κύριο το Θεό σου θα προ¬σκυνάς και μόνο αυτόν θα λατρεύεις».
Τότε ο διάβολος άφησε τον Ιησού, και άγγελοι θεού ήρθαν και τον υπηρετούσαν.»
Για το επεισόδιο αυτό κάνουν αναφορά ο Μάρκος και ο Λουκάς .
Ωστόσο, για όλους τους χριστιανούς του κόσμου, ένα είναι γεγονός: Με την Ανάστασή του ο Χριστός συνέτριψε όλους τους Δαίμονες! Αυτός και ο λόγος που δημοσιεύουμε ένα εμπεριστατωμένο άρθρο του καλοκάγαθου π. Αθανασίου Γιουσμά, από την εφημερίδα «Εμπρός» της 14ης Μαΐου 2008. Τίτλος του δημοσιεύματος: «Με την Ανάστασή Του ο Χριστός σύντριψε τους Δαίμονες»!
Ας το διαβάσουμε:
«Φίλοι αναγνώστες, δεν μπορούμε να κρίνουμε τα θέματα της πίστης με μοναδικό κριτήριο την ανθρώπινη λογική. Μια τέτοια τακτική δεν επιτρέπεται να χαρακτηρίζει εμάς τα πιστά μέλη της Εκκλησίας. Ανήκουμε σ’ αυτήν αβίαστα και κατά συνέπεια καλούμαστε να αποδεχόμαστε τις αλήθειες που Εκείνη διδάσκει.
Η Αγία Γραφή, λοιπόν, ταυτίζει τους ψευδώνυμους θεούς των εθνικών με τους δαίμονες. Στο βιβλίο «Δευτερονόμιο» διαβάζουμε: «Θυσίασαν στους δαίμονες και όχι στο Θεό» (32, 17). Και ο ψαλμωδός Δαβίδ κατηγορηματικά έλεγε: «Όλοι οι θεοί των εθνών είναι δαίμονες» (Ψαλμ. 95, 5 105, 37).
Ο πιστός και θεοφόρος άνθρωπος, όπως έχουμε σημειώσει και σε προηγούμενη σχετική αναφορά μας, δεν φοβάται τα πονηρά πνεύματα. Είναι αλήθεια, δεν μας τρομάζει οτιδήποτε σχετίζεται με τον Σατανά. Αν μέσα μας υπάρχει έστω ίχνος αυτής της φοβίας, τούτο δηλώνει ανυπαρξία αληθινής κι Ορθόδοξης πίστης.
Ασφαλώς υπάρχει διάβολος, όμως ο Χριστός έγινε Άνθρωπος «για να καταλύσει τα έργα του διαβόλου» (Α΄ Ιωάν. 3, 8), όπως και τα κατήργησε. Θυμίζω τις πάμπολλες περιπτώσεις θεραπείας δαιμονισμένων από τον Ιησού Χριστό... Θυμίζω τον πανικό των δαιμόνων στη θέα του Κυρίου.
Με το απολυτρωτικό Του έργο η εξουσία του διαβόλου καταργήθηκε και πλέον ο Σατανάς στις μέρες μας παραμένει μεν παμπόνηρος, αλλά ως ένας νικημένος εχθρός. Συντρίφτηκε ο διάβολος κι αυτό το είχε αποκαλύψει στους Πρωτοπλάστους ο Θεός Πατέρας. Είχε πει απευθυνόμενος στο φίδι-διάβολο: «Το σπέρμα της γυναίκας θα σου συντρίψει την κεφαλή κι εσύ θα του πληγώσεις τη φτέρνα» (Γέν. 3, 15). Στην κυριολεξία της λέξης πλέον ο διάβολος τρέμει στη θέα κι ενός μικρού βαπτισμένου παιδιού, γιατί ο καθένας μας με τη Βάπτισή μας ανήκει στην οικογένεια του Θεού, την Εκκλησία κι έχει με το Μυστήριο του Βαπτίσματος σφραγιστεί με τη σφραγίδα του Ιησού.
Η Ανάσταση του Κυρίου που γιορτάζουμε αυτές τις μέρες, αποτελεί το κέντρο της Χριστιανικής πίστης μας για πολλούς λόγους. Περιορίζομαι στην αναφορά μόνο ενός: Με την Ανάστασή Του ο Ιησούς σύντριψε το θάνατο και μαζί μ’ αυτόν και τον αίτιο του θανάτου, τον Σατανά.
Αναστήθηκε ο Χριστός και «διασκορπίστηκαν οι εχθροί Του», οι διάβολοι.
Φυγαδεύτηκαν - «φυγέτωσαν από προσώπου αυτού»! Έγιναν καπνός - «ως εκλείπει καπνός, εκλιπέτωσαν»! Έλιωσαν σαν το κερί «από προσώπου πυρός», κι έτσι ο «Αναστάς εκ των νεκρών» Ιησούς, φίλοι αναγνώστες, έσωσε, απελευθέρωσε όλους εμάς του θολωμένους από τη σατανική κυριαρχία ανθρώπους!
Αν κλείσουμε θυμίζοντας μια φράση του Ιερού Χρυσοστόμου από τον Κατηχητικό του Λόγο: «Αναστήθηκε ο Χριστός κι ο Άδης καταστράφηκε. Αναστήθηκε ο Χριστός και νικήθηκαν οι διάβολοι. Αναστήθηκε ο Χριστός και χαίρονται οι Άγγελοι... Γι’ αυτό στο Χριστό ανήκει η δύναμη, η δόξα και η αιώνια εξουσία». Αμήν!»
ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΕΝΩΧ
Ο Ενώχ, όπως όλοι γνωρίζουν, είναι το όνομα δύο βιβλικών προσώπων: Πρώτο, ο γιος του Κάιν, ο οποίος έδωσε το όνομά του στην πόλη που έχτισε (Γένεσις δ’ 17). Δεύτερο, ο απόγονος του Σηθ και πατέρας του Μαθουσάλα, έβδομος πατριάρχης των Εβραίων. Σύμφωνα με τη Γένεση έζησε 365 χρόνια!
Η αρχαία παράδοση της Εκκλησίας, αφού στηρίχτηκε στα κείμενα της Γένεσης (24) και της Προς Εβραίους Επιστολής (Εβρ. ια’ 5), απεφάνθη ότι ο Ενώχ εγκατέλειψε τα εγκόσμια χωρίς να πεθάνει και γι’ αυτό το λόγο δημιουργήθηκαν διάφοροι μύθοι. Αυτός και ο λόγος, που οι σύγχρονοι ερμηνευτές είναι στο θέμα αυτό περισσότερο συντηρητικοί.
Είναι επίσης γνωστό, ότι στην Παλαιά Διαθήκη έχουν διασωθεί διάφορα έργα, τα οποία φέρουν το όνομα του Ενώχ. Δύο από αυτά χαρακτηρίζονται ως «Ενώχ Ι» και «νώχ ΙΙ». Τα βιβλία αυτά προέρχονται από τον 1ο και 2ο αι. π.Χ. Ανακεφαλαιώνουν τις γνώσεις της εποχής και ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά στην αστρονομία. Τα έργα ένωσε ένας Ιουδαίος εκδότης σε βιβλίο, γνωστό ως «Βιβλίον Ενώχ» ή απλά «Ενώχ», και είναι γνωστό από αποσπάσματα ελληνικών, αραμαϊκών και λατινικών μεταφράσεων.
Μέσα στο διαδίκτυο, λοιπόν, βρήκαμε ένα ενδιαφέρον κείμενο, που αξίζει τον κόπο να διαβάσουμε ένα απόσπασμά του:
«Σύμφωνα με το βιβλίο του Ενώχ, λοιπόν, οι Άγγελοι εξέπεσαν εξαιτίας της λαγνείας τους ενώ πολλές πηγές αναφέρουν ότι η Πτώση συμπαρέσυρε Αγγέλους από όλα τα τάγματα και μάλιστα κατά το 1/3 του συνολικού τους αριθμού. Μερικοί ευφάνταστοι Επίσκοποι του Μεσαίωνα, όπως ο Επίσκοπος του Tusculum, υπολόγισαν ότι ο αριθμός των Εκπεσόντων ανέρχεται στα 133.306.668 Αγγέλους! Με ποιόν τρόπο τους υπολόγισαν βέβαια, είναι μια άλλη ιστορία.
Πάντως ο Ενώχ δεν αρκείται μόνο στην αναφορά του γεγονότος. Μας παραθέτει τα ονόματα των αρχηγών των Εκπεσόντων, καθώς και την τέχνη που δίδαξε ο καθένας από αυτούς στις θυγατέρες των ανθρώπων. Επίσης αναφέρει τα ονόματα των Τεσσάρων Ισχυρών Αγγέλων που ενημέρωσαν το Θεό και ανέλαβαν την πραγματοποίηση της Θείας Δικαιοσύνης, καθώς και τον επίλογο αυτής της ιστορίας: Οι Εκπεσόντες θα παρέμεναν για πάντα δεμένοι στα Τάρταρα (για κάποιους στον 2ο Ουρανό), οι Γίγαντες θα σκοτώνονταν ο ένας από τα χέρια του άλλου, ενώ τα πνεύματά τους θα παρέμεναν δέσμια στη Γη και οι άνθρωποι θα αφανίζονταν από τον Κατακλυσμό. Νομίζω ότι, παρά τις επιθέσεις που έχει δεχτεί, το βιβλίο που αποδίδεται στον Ενώχ ξέρει πολύ καλά τι λέει και πως το λέει. Άς περάσουμε όμως τώρα να δούμε μερικές άλλες ερμηνείες της ιστορίας αυτής καθώς και παραδόσεις που από αυτήν ξεπήδησαν.
Οι Εκπεσόντες ήταν ... εξωγήινοι
Μερικοί οπαδοί της θεωρίας της εξωγήινης επαφής πιστεύουν ότι η Πτώση δεν συνέβη σε Αγγέλους αλλά σε εξωγήινους, οι οποίοι είναι οι Άγγελοι των παραδόσεων. Όπως ισχυρίζεται ο Ζεκάρια Σίτσιν, λοιπόν, οι εξωγήινοι εκείνοι που αποστάτησαν για κάποιο λόγο ενάντια στους αρχηγούς τους, θεωρήθηκαν αποστάτες Άγγελοι και δημιουργήθηκε ολόκληρη αυτή η ιστορία. Μάλιστα, επειδή λόγω των συνθηκών του πλανήτη τους ήταν ιδιαίτερα ψηλοί, γίγαντες στα μάτια των ανθρώπων της Γης και υπεραναπτυγμένοι τεχνολογικά, δημιουργήθηκαν και οι υπόλοιπες παράμετροι του μύθου.
Οι Εκπεσόντες και τα ξωτικά
Μια άλλη παράδοση θέλει τους Εκπεσόντες να έπεσαν άλλοι στη Γη, άλλοι στο νερό και άλλοι παρέμειναν στον αέρα. Ανάλογα με το που έπεσαν, έγιναν και αντίστοιχα πλάσματα, ξωτικά, νεράιδες, νύμφες και τα σχετικά. Μάλιστα, υπάρχει μια παράδοση, ότι την ώρα της Πτώσης κάποιοι Άγγελοι παρέμειναν ουδέτεροι, χωρίς να πάρουν το μέρος ούτε του Θεού αλλά ούτε του Εωσφόρου. Εκείνοι οι Άγγελοι τιμωρήθηκαν με το να εγκλωβιστούν στο υλικό πεδίο μεν αλλά δεν έγιναν Δαίμονες και έτσι διατηρούν την ομορφιά και τις δυνάμεις τους και πολλοί τους συνδέουν με διαφόρων ειδών αιθερικά πλάσματα. Από τους Εκπεσόντες αυτούς, άλλοι είναι φιλικά διακείμενοι στους ανθρώπους και άλλοι προσπαθούν να αποδείξουν στο Θεό ότι μετάνιωσαν. Έτσι περιμένουν την τελική Κρίση, οπότε και θα γίνουν Άγγελοι ξανά…»
Εμπεριστατωμένη η ανάλυση του εκλεκτού αρθρογράφου, όπως και τόσα άλλα άρθρα που φιλοξενούμε στο βιβλίο μας.
Με ταπειν΄τητα μόνο να πούμε, ότι στη σύγχρονη εποχή οι πραγματικοί εκπεσόντες άγγελοι είμαστε εμείς οι ίδιοι οι αμαρτωλοί. Ας συνέλθουμε όσο είναι καιρός για να βλέπουμε κατάματα και τους ανθρώπους και τον Θεό!
Σχόλια