ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΘΑΥΜΑΤΑ (4)
Σέ οικογενειακή προσκυνηματική επίσκεψη στήν Ι. Μονή Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης Γρίβας ο Κωνσταντίνος Μαυρίδης (Κωνσταντινουπόλεως 10, Καστοριά) περιέγραψε τή θαυμαστή διάσωση τής βαριά τραυματισμένης θυγατέρας του από τόν άγιο Ραφαήλ. Απομαγνητοφωνήθηκε η διήγηση καί καταγράφεται χωρίς τίς επαναλήψεις, μέ ελάχιστες συντακτικές επεμβάσεις, ώστε στό γραπτό κείμενο νά αποδίδεται τό νόημα τής προφορικής διηγήσεως. Σημειώνουμε συνοπτικά ότι στό θαύμα υπήρξε κατά κάποιο τρόπο “συναγερμός” θείων ευλογιών: η ευλογία τής αγίας Αναστασίας τής Ρωμαίας διά θεοσημείας στό γνωστό τους Γρηγοριάτη μοναχό π. Νεκτάριο, τότε δόκιμο Γεώργιο Κακουλίδη εκ Καστοριάς, καί τής αγίας Ειρήνης τής Χρυσοβαλάντου δι' ενυπνίου υποδείξεως στήν αδελφή τής κάτωθι αναφερομένης φίλης τους Αναστασίας Μεγγούδη.
Τήν Πέμπτη 24 Ιουνίου 1997 τό βράδυ, η κόρη μου Μαρία 15 ετών έπεσε από τό μηχανάκι στήν άσφαλτο, είχε εσωτερική αιμορραγία στόν εγκέφαλο καί τήν μεταφέραμε στό Νοσοκομείο Καστοριάς. Οι γιατροί μάς υπέδειξαν νά περάσει από αξονικό τομογράφο. Μέ τά πρώτα μηνύματα ο χειρούργος του Νοσοκομείου έδωσε εντολή νά ετοιμαστεί ασθενοφόρο γιά Θεσσαλονίκη. Μέ τό γαμπρό καί τή σύζυγό μου Δέσποινα φεύγουμε, νά ετοιμαστεί ο γαμπρός μου γιά νά μάς πάει.
Τήν ίδια ώρα, η Μαρία παρουσιάζει σπασμούς, προμηνύματα τού επερχόμενου, ο εγκέφαλος αρχίζει νά μήν ελέγχει τίς πράξεις, ο γιατρός τής κάνει κατασταλτική ένεση καί ξεκινούν. Φθάνοντας στήν Κοζάνη σταματάει τό ασθενοφόρο· παρουσίασε ξανά η Μαρία σπασμούς, αναστροφή τών χεριών, τών ποδιών, η ίριδα χάνεται, καί τής ξανακάνει μιά ένεση.
Περί τίς 4.30 π.μ. φθάνουμε στό Ιπποκράτειο. Μετά τήν εξέταση στόν αξονικό, βγαίνουν ο γιατρός τού Ιπποκρατείου καί ο γιατρός πού μάς συνόδευε, διευθυντής τής Χειρουργικής τού Νοσοκομείου Καστοριάς, οικογενειακός φίλος. Ο γιατρός τού Ιπποκρατείου άρχισε νά λέει μέ επιστημονική ορολογία ότι τό παιδί έχει εσωτερική αιμορραγία στόν εγκέφαλο, έχει μεγάλη συμπίεση υγρών, έχουμε εμβολισμό Γ΄ βαθμού τού εγκεφάλου, η κατάσταση είναι πάρα πολύ κρίσιμη.
Δηλαδή, τελειώνει; τόν ερωτώ. Ο γιατρός δέν απάντησε, κίνησε απλώς καταφατικά τό κεφάλι του. Τότε αισθάνθηκα μία φωνή μέσα μου: "Προσευχήσου!" Τί προσευχή νά κάνω; Δέν ξέρω. Δέν είχα σχέση μέ τήν Εκκλησία. Συνεχίζει η φωνή: "Προσευχήσου! ξεκίνησε! λέγε!" Τότε, μού ήρθε η εξής προσευχή: Χριστέ μου, εσύ πού γιάτρεψες τού εκατόνταρχου τόν δούλο, εσύ πού γιάτρεψες τόν παραλυτικό, εσύ πού γιάτρεψες τόν τυφλό, εσύ πού ανέστησες τόν Λάζαρο, τήν Μαρία δέν θά τήν αφήσεις! 'Ελεγα αυτήν τήν προσευχή συνέχεια, ενώ τήν κατεύθυναν πρός τήν Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (Μ.Ε.Θ.). Αργότερα κατάλαβα ότι οι φράσεις τής προσευχής είχαν σχέση μέ τήν εξέλιξη πού παρουσιάζει ένα εγκεφαλικό κτύπημα: τύφλωση, παραλυσία, θάνατος.
Το πρωΐ ανήσυχη η ομάδα τού Ιπποκρατείου έπρεπε νά πάρει μιά απόφαση· δέν μπορούσαν νά αφήσουν τό παιδί νά πεθαίνει. Πράγματι (εγώ λέω κατά παραχώρηση Θεού) παίρνουν απόφαση καί δίνουν τήν εντολή σ' ένα χειρούργο νά κάνει τήν επέμβαση. Αφαίρεσαν ένα κομμάτι από τό μέτωπο καί αποσυμφορήθηκε τό αίμα πού είχε μαζευτεί μέ τρομερά μεγάλη πίεση, ένα τόσο σακκουλάκι από τό αιμάτωμα τού εγκεφάλου πού μάς τό έδειξαν οι γιατροί. Τήν εγχείρηση παρακολουθούσε ένας ξάδελφος τής κουνιάδας μου μαιευτήρας στό “Ιπποκράτειο”, Βασίλης Καραγιάννης το όνομα του, από τό 'Αργος Ορεστικό. Ο γιατρός πού τήν χειρούργησε ονομάζεται Κίμων Ανάσης. Η Μαρία πλήρως διασωληνωμένη. 'Αρχιζε τό κρίσιμο στάδιο· εάν θά ζούσε, καί πώς θά ζούσε.
Σ' εμάς ήδη είχαν φέρει τά θαύματα τού αγίου Ραφαήλ καί αρχίσαμε νά τά διαβάζουμε, όπως καί τήν Παράκληση τής Παναγίας, ενώ δέν είχαμε πρότερο βίο νά διαβάζουμε καί νά κάνουμε προσευχή, δέν είμαστε κοντά στήν Εκκλησία. 'Ομως προσευχή εκ βάθους ψυχής εισακούγεται, καί σ' εμάς εισακούστηκε από τόν Χριστό. Παρακαλούσα ταυτόχρονα νά μού δώσει καί ένα σημάδι χειροπιαστό ότι μάς ακούει, ότι θά εκπληρώσει τήν προσευχή μας.
'Ηταν Τρίτη 27 Ιουνίου, όταν εξερχόμενοι από τήν Εντατική, μετά τήν ενημέρωση, πέσαμε πάνω σ' ένα ψηλό λιγνό μοναχό, τόν δόκιμο Γεώργιο Κακουλίδη, νύν π. Νεκτάριο τής Μονής Γρηγορίου Αγίου 'Ορους. Εγώ θεώρησα τήν παρουσία του ως απάντηση στό αίτημά μου· η σύζυγός μου κατάλαβε ποιός ήταν. Είχε ρθεί στήν Καστοριά μέ άδεια, έμαθε γιά τό συμβάν, καί παρακαλούσε γιά τήν σωτηρία τής κόρης μας. 'Ενα πρωινό διαπίστωσε πώς στό δωμάτιό του είχε έντονη οσμή θυμιάματος, χωρίς νά έχει θυμιάσει. Συγκλονίστηκε απ' αυτό καί ήρθε επειγόντως στή Θεσσαλονίκη, νά μάς καθησυχάσει γιά τήν εξέλιξη τής περιπέτειας τού παιδιού. Καθώς κατεβαίναμε, αυθορμήτως παρακίνησε τήν γυναίκα μου νά ανεβή καί νά σταυρώσει τή Μαρία μέ ένα ξύλινο σταυρό πού φορούσε από τότε πού τού έκαναν ρασοευχή, ενώ τόν είχαν ευλογήσει πρώτα πάνω στά λείψανα τής αγίας Αναστασίας τής Ρωμαίας, τής τόσο θαυματουργού, πού έχουν στή Μονή Γρηγορίου.
Στήν Καστοριά, Δευτέρα βράδυ, η μεγάλη μου αδελφή Βενετία Αρμπούτη, πού ήταν πάντα κοντά στήν Εκκλησία, διάβαζε τά θαύματα τού αγίου Ραφαήλ καί προσευχόταν: 'Αγιε μου Ραφαήλ, έλα καί σ' εμάς, κάνε ένα θαύμα καί θά τό λέω σ' όλο τόν κόσμο, δείξε μου κάτι ότι είναι από σένα. Τήν άλλη μέρα τήν παίρνει τηλέφωνο η φίλη μας Τασούλα Μεγγούδη καί τής λέει: Ξέρεις τί όνειρο είδα; Είδα ότι πήρα τόν γιό μου καί πήγα σ' ένα νοσοκομείο. 'Ηταν γιατροί μαζεμένοι γύρω από ένα τραπέζι, αλλά φορούσαν ράσα καί ένας από αυτούς φορούσε μιά άσπρη ρόμπα από πάνω. Τού λέω, Γιατρέ, τί θά γίνει μέ τό παιδί μου; Σ' εμάς πότε θά έρθετε; Μού λέει αυστηρά. Εσένα σού είπα· τήν Τετάρτη θά γίνει η επέμβαση!
Τρίτη πρωί αποφασίζει τό ιατρικό συμβούλιο ότι πλέον δέν είχαν κανένα λόγο νά κρατούν τά μηχανήματα καί θά προσπαθούσαν νά δούν άν ο εγκέφαλος λειτουργεί. Τήν Τετάρτη θά έκαναν τό τέστ φωτός, καί άν ζούσε, καλώς· άν δέν ζούσε, θά μάς προετοίμαζαν γιά τό τέλος. Κάθε μέρα πάντως μάς προετοίμαζαν γιά τό χειρότερο. Αυτά τά έλεγαν στό φίλο μας γιατρό Παπαδιαμαντόπουλο από την Καστοριά καί τά πληροφορηθήκαμε εκ τών υστέρων. Τετάρτη τήν έβαλαν στόν αξονικό τομογράφο καί πήραν τό μήνυμα μέ τό τέστ ότι δουλεύει ο εγκέφαλος.
Από κεί καί πέρα γνώριζαν τί μπορούν νά κάνουν, νά μή δίνουν τόση νάρκωση, ώστε νά δούν άν αντιδράσει ο οργανισμός, γιατί ο εγκέφαλος μπορεί νά δούλευε, αλλά δέν ήξεραν άν μπορούσε νά κινήσει πόδια, χέρια κλπ. Η προϊσταμένη κ. Αντωνίου μάς λέει: 'Ηταν πολύ βαριά χτυπημένη· άν ζήσει, θά είναι φυτό, είτε παράλυτη. Πέρασαν Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σαββάτο, Κυριακή, σέ πλήρη καταστολή.
Κάθε βράδυ διάβαζα τό πρώτο βιβλίο τού αγίου Ραφαήλ καί τό Ψαλτήρι τού Δαυΐδ καί προσευχόμουν. Είχαμε αρχίσει νά κοιμόμαστε σέ φίλους μας. Αυτό τό διάστημα, μέ παρακίνηση μιάς θείας τής γυναίκας μου, συμμαθήτριάς μου από τό Δημ. Σχολείο Βογατσικού, πήγαμε καί εξομολογηθήκαμε, γιά πρώτη φορά στή ζωή μου, στό Ναό Μεταμορφώσεως τού Σωτήρος επί τής οδού Μιαούλη. Τά γεγονότα μέ έκαναν νά πλησιάσω στήν Εκκλησία.
'Οπως κοιμήθηκα τήν Τρίτη τό βράδυ καί προσευχόμουν, έλεγα στόν άγιο Ραφαήλ, τόν άγιο Νικόλαο καί τήν αγία Ειρήνη: Εμείς φεύγουμε από τό Νοσοκομείο, εσείς όμως μήν τήν αφήσετε τήν Μαρία. Στίς 5 τά ξημερώματα βλέπω ότι βρίσκομαι στό Νοσοκομείο, ήταν ανήσυχοι όλοι καί βλέπω μπροστά μου τούς τρείς Αγίους όπως είναι στό εικόνισμα αλλά μέ τίς ρόμπες τίς χειρουργικές. Μόλις πάω νά μπώ στό θάλαμο, σηκώνονται, γυρίζουν όπως οι στρατιώτες στή μεταβολή καί μού δίνουν νά καταλάβω ότι θά έχουμε πρόβλημα, αλλά νά μήν χάσω τό θάρρος μου.
Ξυπνάω, καί φεύγουμε μέ τή γυναίκα μου γιά τό Νοσοκομείο. Εκεί μάς πληροφορούν ότι έχουμε πρόβλημα, ανεβάζει πυρετό, δέν μπορούμε νά την καταστείλουμε. Υπήρχε κίνδυνος σηψαιμίας. Αντί νά στενοχωρηθώ, μού έρχεται πάλι μία δύναμη ότι όλα θά πάνε καλά, είναι θέμα χρόνου. Τίς επόμενες μέρες δοκίμαζαν αντιβιώσεις, αλλά σέ τρείς μέρες υποχώρησε ο πυρετός.
'Αρχισαν νά τής βγάζουν τό οξυγόνο. Πέμπτη βράδυ κάναμε τραχειοτομή καί Κυριακή πρωΐ αποφάσισαν νά βγεί από τήν Μ.Ε.Θ. γιά τή Νευροχειρουργική· είχε πτώση στό ένα βλέφαρο καί υπήρχε περίπτωση νά μείνει έτσι τό μάτι της.
Ξημερώματα τής αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου, είχαν αρχίσει νά μειώνουν τήν καταστολή, τό παιδί ανησυχούσε καί σέ μιά κίνηση έπεσε από τό κρεβάτι. Μεγάλη αγωνία. 'Ετρεξαν οι γιατροί καί οι νοσοκόμες, έκαναν εξέταση, ευτυχώς δέν είχε καμιά επιπλοκή.
Εκείνο τό βράδυ, η αδελφή τής φίλης μας πού είδε τό όνειρο μέ τόν άγιο Ραφαήλ, είδε κι εκείνη τό εξής. Αμφέβαλε γιά τή σημασία τού ονείρου τής αδελφής της, μέ τήν σκέψη πώς παρακαλούσε η θεία τού παιδιού καί, αντί εκείνης, τό όνειρο τό είδε η δική της αδελφή· σκεπτόταν πώς ήταν καθαρή σύμπτωση, χωρίς συνάφεια. Η ίδια είχε τάξει τό ένα της παιδί στήν αγία Ειρήνη τήν Χρυσοβαλάντου. Είδε μιά εικόνα τής Αγίας νά αιωρείται μπροστά της. Σέ μιά στιγμή νιώθει τό χέρι τής Αγίας νά τήν πιέζει επίμονα στήν δεξιά πλευρά τού κρανίου (δηλ. στό σημείο πού είχε γίνει η επέμβαση στή Μαρία μας γιά τήν αφαίρεση τού υγρού) ενώ ταυτόχρονα άκουσε τήν Αγία νά τής λέει: Τώρα η Μαρία είναι καλά, μόνο θέλω νά φάει καί από τό μήλό μου. Ξύπνησε μέ συγκίνηση νιώθοντας τήν πίεση στό κεφάλι της. Φρόντισε νά μάς ενημερώσει καί μάς έστειλε από τήν ευλογία τής Αγίας.
Καθήσαμε εικοσιέξι ημέρες στό “Ιπποκράτειο”, μετά πήγαμε στήν Καστοριά στό Νοσοκομείο γιά δεκαπέντε μέρες. Μάς είχαν πεί ότι μετά από ένα χρόνο, θά έρθετε νά ξανακάνουμε επέμβαση, γιά νά βάλουμε πλαστικό μέτωπο, νά προστατεύεται τό παιδί.
Πήγαμε στό “Ιπποκράτειο” πάλι, στίς 24 Ιουνίου 1998 καί έγινε η επέμβαση στό μέτωπο. 'Ερχονταν οι γιατροί καί τής έλεγαν: Εσύ είσαι η Λαζαρίνα; Λαζαρίνα έλεγαν τήν Μαρία καί οι γιατροί πού δέν μάς γνώριζαν, επειδή στό συμβούλιο μάθαιναν τήν κατάστασή της.
Πέρασε καιρός καί ένα βράδυ η αδελφή μου είδε στόν ύπνο της τόν άγιο Ραφαήλ νά απαιτεί τό οφειλόμενο χρέος: Εσύ κάτι μού χρωστάς καί τό θέλω! Μέσα στό όνειρό της δέν μπορούσε νά συνειδητοποιήσει τί απαιτούσε, καί ο 'Αγιος τρείς φορές επανέλαβε τά ίδια λόγια. Ξύπνησε καί συλλογιζόταν τό όνειρο, ώσπου κατανόησε ότι είχε υποσχεθεί, άν σωζόταν η Μαρία μας, νά διαλαλεί τήν ευεργεσία, κι εκείνη είχε αμελήσει.
Σέ επίσκεψή μου στό 'Αγιο 'Ορος, στή Μονή Γρηγορίου, Θεοφάνεια μέ τό παλιό, στό βιβλίο επισκεπτών έγραψα τό όνομα, τή διεύθυνσή μου, αλλά μόλις ξεκίνησα νά γράψω τήν αιτία τής επισκέψεως σταμάτησε τό στυλό. Επιχείρησα μέ άλλα δύο δικά μου, ένα μάλιστα καλό διαρκείας, αλλά παραδόξως σταματούσε η ροή τής μελάνης. Σταμάτησα, μέ κάποια απορία. Μετά τήν προσκύνηση τού ι. λειψάνου της αφθάρτου χειρός της Αγίας Αναστασίας, μίλησα μέ τόν π. Πανάρετο καί μού υπέδειξε νά γράψω δυό λόγια γιά τό περιστατικό ως έκφραση ευγνωμοσύνης.
'Ηταν, φαίνεται, θέλημα Θεού νά διηγηθούμε τό θαύμα πρώτη φορά σήμερα (στή Μονή τού Αγίου Ραφαήλ). Πάντως, όλα ήταν παραχώρηση Θεού.
Τήν Πέμπτη 24 Ιουνίου 1997 τό βράδυ, η κόρη μου Μαρία 15 ετών έπεσε από τό μηχανάκι στήν άσφαλτο, είχε εσωτερική αιμορραγία στόν εγκέφαλο καί τήν μεταφέραμε στό Νοσοκομείο Καστοριάς. Οι γιατροί μάς υπέδειξαν νά περάσει από αξονικό τομογράφο. Μέ τά πρώτα μηνύματα ο χειρούργος του Νοσοκομείου έδωσε εντολή νά ετοιμαστεί ασθενοφόρο γιά Θεσσαλονίκη. Μέ τό γαμπρό καί τή σύζυγό μου Δέσποινα φεύγουμε, νά ετοιμαστεί ο γαμπρός μου γιά νά μάς πάει.
Τήν ίδια ώρα, η Μαρία παρουσιάζει σπασμούς, προμηνύματα τού επερχόμενου, ο εγκέφαλος αρχίζει νά μήν ελέγχει τίς πράξεις, ο γιατρός τής κάνει κατασταλτική ένεση καί ξεκινούν. Φθάνοντας στήν Κοζάνη σταματάει τό ασθενοφόρο· παρουσίασε ξανά η Μαρία σπασμούς, αναστροφή τών χεριών, τών ποδιών, η ίριδα χάνεται, καί τής ξανακάνει μιά ένεση.
Περί τίς 4.30 π.μ. φθάνουμε στό Ιπποκράτειο. Μετά τήν εξέταση στόν αξονικό, βγαίνουν ο γιατρός τού Ιπποκρατείου καί ο γιατρός πού μάς συνόδευε, διευθυντής τής Χειρουργικής τού Νοσοκομείου Καστοριάς, οικογενειακός φίλος. Ο γιατρός τού Ιπποκρατείου άρχισε νά λέει μέ επιστημονική ορολογία ότι τό παιδί έχει εσωτερική αιμορραγία στόν εγκέφαλο, έχει μεγάλη συμπίεση υγρών, έχουμε εμβολισμό Γ΄ βαθμού τού εγκεφάλου, η κατάσταση είναι πάρα πολύ κρίσιμη.
Δηλαδή, τελειώνει; τόν ερωτώ. Ο γιατρός δέν απάντησε, κίνησε απλώς καταφατικά τό κεφάλι του. Τότε αισθάνθηκα μία φωνή μέσα μου: "Προσευχήσου!" Τί προσευχή νά κάνω; Δέν ξέρω. Δέν είχα σχέση μέ τήν Εκκλησία. Συνεχίζει η φωνή: "Προσευχήσου! ξεκίνησε! λέγε!" Τότε, μού ήρθε η εξής προσευχή: Χριστέ μου, εσύ πού γιάτρεψες τού εκατόνταρχου τόν δούλο, εσύ πού γιάτρεψες τόν παραλυτικό, εσύ πού γιάτρεψες τόν τυφλό, εσύ πού ανέστησες τόν Λάζαρο, τήν Μαρία δέν θά τήν αφήσεις! 'Ελεγα αυτήν τήν προσευχή συνέχεια, ενώ τήν κατεύθυναν πρός τήν Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (Μ.Ε.Θ.). Αργότερα κατάλαβα ότι οι φράσεις τής προσευχής είχαν σχέση μέ τήν εξέλιξη πού παρουσιάζει ένα εγκεφαλικό κτύπημα: τύφλωση, παραλυσία, θάνατος.
Το πρωΐ ανήσυχη η ομάδα τού Ιπποκρατείου έπρεπε νά πάρει μιά απόφαση· δέν μπορούσαν νά αφήσουν τό παιδί νά πεθαίνει. Πράγματι (εγώ λέω κατά παραχώρηση Θεού) παίρνουν απόφαση καί δίνουν τήν εντολή σ' ένα χειρούργο νά κάνει τήν επέμβαση. Αφαίρεσαν ένα κομμάτι από τό μέτωπο καί αποσυμφορήθηκε τό αίμα πού είχε μαζευτεί μέ τρομερά μεγάλη πίεση, ένα τόσο σακκουλάκι από τό αιμάτωμα τού εγκεφάλου πού μάς τό έδειξαν οι γιατροί. Τήν εγχείρηση παρακολουθούσε ένας ξάδελφος τής κουνιάδας μου μαιευτήρας στό “Ιπποκράτειο”, Βασίλης Καραγιάννης το όνομα του, από τό 'Αργος Ορεστικό. Ο γιατρός πού τήν χειρούργησε ονομάζεται Κίμων Ανάσης. Η Μαρία πλήρως διασωληνωμένη. 'Αρχιζε τό κρίσιμο στάδιο· εάν θά ζούσε, καί πώς θά ζούσε.
Σ' εμάς ήδη είχαν φέρει τά θαύματα τού αγίου Ραφαήλ καί αρχίσαμε νά τά διαβάζουμε, όπως καί τήν Παράκληση τής Παναγίας, ενώ δέν είχαμε πρότερο βίο νά διαβάζουμε καί νά κάνουμε προσευχή, δέν είμαστε κοντά στήν Εκκλησία. 'Ομως προσευχή εκ βάθους ψυχής εισακούγεται, καί σ' εμάς εισακούστηκε από τόν Χριστό. Παρακαλούσα ταυτόχρονα νά μού δώσει καί ένα σημάδι χειροπιαστό ότι μάς ακούει, ότι θά εκπληρώσει τήν προσευχή μας.
'Ηταν Τρίτη 27 Ιουνίου, όταν εξερχόμενοι από τήν Εντατική, μετά τήν ενημέρωση, πέσαμε πάνω σ' ένα ψηλό λιγνό μοναχό, τόν δόκιμο Γεώργιο Κακουλίδη, νύν π. Νεκτάριο τής Μονής Γρηγορίου Αγίου 'Ορους. Εγώ θεώρησα τήν παρουσία του ως απάντηση στό αίτημά μου· η σύζυγός μου κατάλαβε ποιός ήταν. Είχε ρθεί στήν Καστοριά μέ άδεια, έμαθε γιά τό συμβάν, καί παρακαλούσε γιά τήν σωτηρία τής κόρης μας. 'Ενα πρωινό διαπίστωσε πώς στό δωμάτιό του είχε έντονη οσμή θυμιάματος, χωρίς νά έχει θυμιάσει. Συγκλονίστηκε απ' αυτό καί ήρθε επειγόντως στή Θεσσαλονίκη, νά μάς καθησυχάσει γιά τήν εξέλιξη τής περιπέτειας τού παιδιού. Καθώς κατεβαίναμε, αυθορμήτως παρακίνησε τήν γυναίκα μου νά ανεβή καί νά σταυρώσει τή Μαρία μέ ένα ξύλινο σταυρό πού φορούσε από τότε πού τού έκαναν ρασοευχή, ενώ τόν είχαν ευλογήσει πρώτα πάνω στά λείψανα τής αγίας Αναστασίας τής Ρωμαίας, τής τόσο θαυματουργού, πού έχουν στή Μονή Γρηγορίου.
Στήν Καστοριά, Δευτέρα βράδυ, η μεγάλη μου αδελφή Βενετία Αρμπούτη, πού ήταν πάντα κοντά στήν Εκκλησία, διάβαζε τά θαύματα τού αγίου Ραφαήλ καί προσευχόταν: 'Αγιε μου Ραφαήλ, έλα καί σ' εμάς, κάνε ένα θαύμα καί θά τό λέω σ' όλο τόν κόσμο, δείξε μου κάτι ότι είναι από σένα. Τήν άλλη μέρα τήν παίρνει τηλέφωνο η φίλη μας Τασούλα Μεγγούδη καί τής λέει: Ξέρεις τί όνειρο είδα; Είδα ότι πήρα τόν γιό μου καί πήγα σ' ένα νοσοκομείο. 'Ηταν γιατροί μαζεμένοι γύρω από ένα τραπέζι, αλλά φορούσαν ράσα καί ένας από αυτούς φορούσε μιά άσπρη ρόμπα από πάνω. Τού λέω, Γιατρέ, τί θά γίνει μέ τό παιδί μου; Σ' εμάς πότε θά έρθετε; Μού λέει αυστηρά. Εσένα σού είπα· τήν Τετάρτη θά γίνει η επέμβαση!
Τρίτη πρωί αποφασίζει τό ιατρικό συμβούλιο ότι πλέον δέν είχαν κανένα λόγο νά κρατούν τά μηχανήματα καί θά προσπαθούσαν νά δούν άν ο εγκέφαλος λειτουργεί. Τήν Τετάρτη θά έκαναν τό τέστ φωτός, καί άν ζούσε, καλώς· άν δέν ζούσε, θά μάς προετοίμαζαν γιά τό τέλος. Κάθε μέρα πάντως μάς προετοίμαζαν γιά τό χειρότερο. Αυτά τά έλεγαν στό φίλο μας γιατρό Παπαδιαμαντόπουλο από την Καστοριά καί τά πληροφορηθήκαμε εκ τών υστέρων. Τετάρτη τήν έβαλαν στόν αξονικό τομογράφο καί πήραν τό μήνυμα μέ τό τέστ ότι δουλεύει ο εγκέφαλος.
Από κεί καί πέρα γνώριζαν τί μπορούν νά κάνουν, νά μή δίνουν τόση νάρκωση, ώστε νά δούν άν αντιδράσει ο οργανισμός, γιατί ο εγκέφαλος μπορεί νά δούλευε, αλλά δέν ήξεραν άν μπορούσε νά κινήσει πόδια, χέρια κλπ. Η προϊσταμένη κ. Αντωνίου μάς λέει: 'Ηταν πολύ βαριά χτυπημένη· άν ζήσει, θά είναι φυτό, είτε παράλυτη. Πέρασαν Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σαββάτο, Κυριακή, σέ πλήρη καταστολή.
Κάθε βράδυ διάβαζα τό πρώτο βιβλίο τού αγίου Ραφαήλ καί τό Ψαλτήρι τού Δαυΐδ καί προσευχόμουν. Είχαμε αρχίσει νά κοιμόμαστε σέ φίλους μας. Αυτό τό διάστημα, μέ παρακίνηση μιάς θείας τής γυναίκας μου, συμμαθήτριάς μου από τό Δημ. Σχολείο Βογατσικού, πήγαμε καί εξομολογηθήκαμε, γιά πρώτη φορά στή ζωή μου, στό Ναό Μεταμορφώσεως τού Σωτήρος επί τής οδού Μιαούλη. Τά γεγονότα μέ έκαναν νά πλησιάσω στήν Εκκλησία.
'Οπως κοιμήθηκα τήν Τρίτη τό βράδυ καί προσευχόμουν, έλεγα στόν άγιο Ραφαήλ, τόν άγιο Νικόλαο καί τήν αγία Ειρήνη: Εμείς φεύγουμε από τό Νοσοκομείο, εσείς όμως μήν τήν αφήσετε τήν Μαρία. Στίς 5 τά ξημερώματα βλέπω ότι βρίσκομαι στό Νοσοκομείο, ήταν ανήσυχοι όλοι καί βλέπω μπροστά μου τούς τρείς Αγίους όπως είναι στό εικόνισμα αλλά μέ τίς ρόμπες τίς χειρουργικές. Μόλις πάω νά μπώ στό θάλαμο, σηκώνονται, γυρίζουν όπως οι στρατιώτες στή μεταβολή καί μού δίνουν νά καταλάβω ότι θά έχουμε πρόβλημα, αλλά νά μήν χάσω τό θάρρος μου.
Ξυπνάω, καί φεύγουμε μέ τή γυναίκα μου γιά τό Νοσοκομείο. Εκεί μάς πληροφορούν ότι έχουμε πρόβλημα, ανεβάζει πυρετό, δέν μπορούμε νά την καταστείλουμε. Υπήρχε κίνδυνος σηψαιμίας. Αντί νά στενοχωρηθώ, μού έρχεται πάλι μία δύναμη ότι όλα θά πάνε καλά, είναι θέμα χρόνου. Τίς επόμενες μέρες δοκίμαζαν αντιβιώσεις, αλλά σέ τρείς μέρες υποχώρησε ο πυρετός.
'Αρχισαν νά τής βγάζουν τό οξυγόνο. Πέμπτη βράδυ κάναμε τραχειοτομή καί Κυριακή πρωΐ αποφάσισαν νά βγεί από τήν Μ.Ε.Θ. γιά τή Νευροχειρουργική· είχε πτώση στό ένα βλέφαρο καί υπήρχε περίπτωση νά μείνει έτσι τό μάτι της.
Ξημερώματα τής αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου, είχαν αρχίσει νά μειώνουν τήν καταστολή, τό παιδί ανησυχούσε καί σέ μιά κίνηση έπεσε από τό κρεβάτι. Μεγάλη αγωνία. 'Ετρεξαν οι γιατροί καί οι νοσοκόμες, έκαναν εξέταση, ευτυχώς δέν είχε καμιά επιπλοκή.
Εκείνο τό βράδυ, η αδελφή τής φίλης μας πού είδε τό όνειρο μέ τόν άγιο Ραφαήλ, είδε κι εκείνη τό εξής. Αμφέβαλε γιά τή σημασία τού ονείρου τής αδελφής της, μέ τήν σκέψη πώς παρακαλούσε η θεία τού παιδιού καί, αντί εκείνης, τό όνειρο τό είδε η δική της αδελφή· σκεπτόταν πώς ήταν καθαρή σύμπτωση, χωρίς συνάφεια. Η ίδια είχε τάξει τό ένα της παιδί στήν αγία Ειρήνη τήν Χρυσοβαλάντου. Είδε μιά εικόνα τής Αγίας νά αιωρείται μπροστά της. Σέ μιά στιγμή νιώθει τό χέρι τής Αγίας νά τήν πιέζει επίμονα στήν δεξιά πλευρά τού κρανίου (δηλ. στό σημείο πού είχε γίνει η επέμβαση στή Μαρία μας γιά τήν αφαίρεση τού υγρού) ενώ ταυτόχρονα άκουσε τήν Αγία νά τής λέει: Τώρα η Μαρία είναι καλά, μόνο θέλω νά φάει καί από τό μήλό μου. Ξύπνησε μέ συγκίνηση νιώθοντας τήν πίεση στό κεφάλι της. Φρόντισε νά μάς ενημερώσει καί μάς έστειλε από τήν ευλογία τής Αγίας.
Καθήσαμε εικοσιέξι ημέρες στό “Ιπποκράτειο”, μετά πήγαμε στήν Καστοριά στό Νοσοκομείο γιά δεκαπέντε μέρες. Μάς είχαν πεί ότι μετά από ένα χρόνο, θά έρθετε νά ξανακάνουμε επέμβαση, γιά νά βάλουμε πλαστικό μέτωπο, νά προστατεύεται τό παιδί.
Πήγαμε στό “Ιπποκράτειο” πάλι, στίς 24 Ιουνίου 1998 καί έγινε η επέμβαση στό μέτωπο. 'Ερχονταν οι γιατροί καί τής έλεγαν: Εσύ είσαι η Λαζαρίνα; Λαζαρίνα έλεγαν τήν Μαρία καί οι γιατροί πού δέν μάς γνώριζαν, επειδή στό συμβούλιο μάθαιναν τήν κατάστασή της.
Πέρασε καιρός καί ένα βράδυ η αδελφή μου είδε στόν ύπνο της τόν άγιο Ραφαήλ νά απαιτεί τό οφειλόμενο χρέος: Εσύ κάτι μού χρωστάς καί τό θέλω! Μέσα στό όνειρό της δέν μπορούσε νά συνειδητοποιήσει τί απαιτούσε, καί ο 'Αγιος τρείς φορές επανέλαβε τά ίδια λόγια. Ξύπνησε καί συλλογιζόταν τό όνειρο, ώσπου κατανόησε ότι είχε υποσχεθεί, άν σωζόταν η Μαρία μας, νά διαλαλεί τήν ευεργεσία, κι εκείνη είχε αμελήσει.
Σέ επίσκεψή μου στό 'Αγιο 'Ορος, στή Μονή Γρηγορίου, Θεοφάνεια μέ τό παλιό, στό βιβλίο επισκεπτών έγραψα τό όνομα, τή διεύθυνσή μου, αλλά μόλις ξεκίνησα νά γράψω τήν αιτία τής επισκέψεως σταμάτησε τό στυλό. Επιχείρησα μέ άλλα δύο δικά μου, ένα μάλιστα καλό διαρκείας, αλλά παραδόξως σταματούσε η ροή τής μελάνης. Σταμάτησα, μέ κάποια απορία. Μετά τήν προσκύνηση τού ι. λειψάνου της αφθάρτου χειρός της Αγίας Αναστασίας, μίλησα μέ τόν π. Πανάρετο καί μού υπέδειξε νά γράψω δυό λόγια γιά τό περιστατικό ως έκφραση ευγνωμοσύνης.
'Ηταν, φαίνεται, θέλημα Θεού νά διηγηθούμε τό θαύμα πρώτη φορά σήμερα (στή Μονή τού Αγίου Ραφαήλ). Πάντως, όλα ήταν παραχώρηση Θεού.
Σχόλια
ανωνυμη, θεσσαλονικη.
Ο Θεος ειναι παντα διπλα μας,αρκει να αφεθουμε και να πιστεψουμε σ Άυτον πραγματικα ...
Είδα χθες βράδυ ένα όνειρο.
Ονειρεύτηκα πως περπατούσα στην αμμουδιά με το Θεό και ψηλά στον ουρανό φωτίζονταν σκηνές από την ζωή μου.
Για κάθε σκηνή στην άμμο υπήρχαν δυο χνάρια.
Τα δικά μου και του Θεού.
Όταν η τελευταία σκηνή της ζωής μου φωτίστηκε μπροστά μου, γύρισα πίσω και είδα πως πολλές φορές στη διαδρομή της ζωής μου δεν ήταν δυο τα χνάρια αλλά ένα και βλέποντας καλύτερα πρόσεξα ότι αυτό συνέβαινε πάντα στις πιο δύσκολες και λυπημένες στιγμές της ζωής μου.
Στενοχωρήθηκα και είπα στον Θεό : " Κύριε είπες πως αν έπαιρνα το δρόμο σου θα ήσουν πάντα δίπλα μου. Αλλά βλέπω ότι στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου υπάρχουν μόνο τα δικά μου χνάρια στην άμμο. Στις στιγμές που σε χρειαζόμουνα περισσότερο εσύ με εγκατέλειψες. "
Και ο Θεός με απάντησε : " Αγαπημένε μου σε αγαπώ τόσο πολύ και ποτέ δεν θα μπορούσα να σε εγκαταλείψω στις δύσκολες στιγμές της προσπάθειας και του πόνου.
Όταν στην πορεία μας είδες πως δεν ήταν δυο τα χνάρια στη αμμουδιά ήταν γιατί σε κρατούσα στην αγκαλιά μου. "
Να μην χανουμε λοιπον ποτε την πιστη μας στον Μεγαλοδυναμο Θεο μας!
*Βαρβάρα*
Τώρα παρακαλώ τον Άγιο να με βοηθήσει με ένα προσωπικό μου θέμα που με βασανίζει εδώ και καιρό και που ενώ φαίνεται ακατόρθωτο να σωθει εγώ έχω πίστη ότι θα με βοηθήσει ο Άγιος.
Σας ευχαριστω
eimai 23 xrono kai edo kai kati xronia exo provlima me polikistikes oothikes ... prin 2 mines peripou espase mia kisti mou esoterika kai eixa esoteriki aimoragia kai imouna sto nosokomio gia mia vdomada peripou ... meta apo dio mines piga na me xanadei o giatros kai mou ipe oti eixa dermatoeidi kisti kai eprepe na kano lampadoskopisi gia na mou tin aferesoun ...
dio meres pri tin exirisi mou eixan feri ena kommati milo apo tin agia eirini .. nisteua proigumenos ixa koinonisi kiolas .. kai mia mera pri pao nosokomio efaga apo to milo ...
simera tha ekana tin exeirisi ... alla gia kapio logo o ginekologos mou zitise na me xanadoune sti tileorasi gia na doune ti kisti ...
i kisti den ipirxe pia ... me xanaevalan mipos ekanan lathos ... alla i kisti den ipirxe... oloi milisan gia thauma .. tous milisa gia to milo tis agias eirinis ... kai tous ipa oti pisteuo pos egine thauma ... :) oloi etrexan na me doune xaroumenoi :))
noiotho gia 2i fora sti zwi mou oti ginete thauma se mena ... giati otan gennithika den tha zusa .. kai me eixan pari se mia eklisia sto mazoto kai katalathhos .. apo to kantili pou ixe ladi mesa kai kremotan apo psila ... epese to kantili kai rixtike ladaki epano mou ... kai apo ekini ti mera egina kalitera kai proxoro ti zwi mou kanonika ..
niotho oti einai to 2o thauma pou ginete se mena ... den xero pos na ekfrasto ... niotho poli orea .. kai paraxena mazi .. me diaforea erotimata na mou dimiourgounte ..
ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΕΜΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ. ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ΠΟΛΥ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ ΧΩΡΙΣ ΚΑΠΟΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ...ΤΟ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΠΑΙΔΙ.ΑΠΟ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΠΛΕΥΡΑΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΖΥΓΟ ΜΟΥ.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ Η ΤΥΧΗ ΔΕΝ ΜΑΣ ΒΟΗΘΑ, ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ ΜΑΣ ΣΩΖΕΙ...ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΡΘΕΙ...ΘΕΛΩ ΝΑ ΛΥΤΡΩΘΩ ΣΥΝΤΟΜΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΓΟΡΓΟΘΑ.
ΚΑΝΑΜΕ ΑΡΚΕΤΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΚΑΙ ΞΟΔΕΨΑΜΕ ΑΡΚΕΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ, ΑΛΛΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ.ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΩ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΔΕΙΧΝΑΝ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΙΧΑ ΚΑΠΟΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΣΑΛΠΙΓΓΑ, ΕΤΣΙ ΚΑΝΑΜΕ ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΗΣΗ. ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΕΔΕΙΞΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΤΙΠΟΤΕ, ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΗΤΑΝ Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΑ ΝΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ. ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΤΟΤΕ ΕΓΙΝΕ ΘΑΥΜΑ, ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑΜΕ ΕΔΕΙΧΝΑΝ ΜΙΑ ΑΣΧΗΜΗ ΣΑΛΠΙΓΓΑ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΦΑΙΡΕΘΕΙ, ΕΥΤΥΧΩΣ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕ Ο ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ.
ΕΜΕΙΝΑ ΕΓΚΥΟΣ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΚΡΑΤΗΣΕ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ.Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΙΛΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΜΑΣ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ.
ΟΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΣΥΝΕΧΩΣ ΕΓΚΥΟΥΛΕΣ, ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΑ, ΝΗΠΙΑ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΤΙΠΟΤΕ.ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΝ ΠΟΛΥ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΕΜΑΣ. ΕΜΕΙΣ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΣΘΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΚΟΛΛΑΜΕ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ, ΓΙΑΤΙ ΚΑΘΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΣ ΕΝΟΧΛΕΙ. ΟΛΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ "ΑΥΞΑΝΕΣΘΕ ΚΑΙ ΠΛΗΘΥΝΕΣΘΕ". ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΙ ΟΠΩΣ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΝΕΟΥΣ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΑΛΛΑ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΣΤΕΙΛΕΙ ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΩΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΕΙ.
ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ;ΑΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΟΥ ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΟΥ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΣΤΕΙΛΕ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΜΑΣ ΕΝΑ ΜΩΡΑΚΙ!!!ΘΑ ΣΕ ΔΟΞΑΖΩ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ...
ΕΛΠΙΖΩ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΠΟΥ ΖΗΤΟΥΜΕ
Το ζητάω καθημερινά από τον Αγ. Ραφαήλ, τον Αγ. Νικόλαο και την Αγ. Ειρήνη.
Το ζητάω με όση πίστη διαθέτω..
Σας παρακαλώ αγαπητοί μου, προσευχηθείτε για μένα. Ο σκοπός θεωρώ ότι είναι ο πιο ιερός που θα μπορούσα να έχω ποτέ.
Ο Θεός να σας δίνει υγεία και ευτυχία.
Κατερίνα
Η Παναγία απο εσένα δε ζήτησε μια χρυσή αλυσίδα για να σου κάνει τη χάρη που ζήτησες, αλλά ένα κεράκι και η κοινή προσευχή μαζί με το συζυγό σου μπροστά στην εικόνα της ήταν αρκετά. Οταν και εφ όσον εκπληρωνόταν το θαύμα,τότε από ευχαρίστηση θα πρόσφερες κι εσύ αυτό που νόμιζες ότι έπρεπε να αποδώσεις ως αντάλλαγμα, αν και κατα τη γνώμη μου η ανταπόδωση σε χρήμα ή χρυσαφικά δεν είναι αυτή που αρμόζει σε σχέση με αυτό πυ θέλουν οι Αγιοι από εμάς.
Επί του προκειμένου τώρα σχετικά με το θαύμα που ζητάς, όλοι οι Αγιοι είναι στο πλευρό σου για να σε βοηθήσουν αρκεί να το ζητήσεις.
Προσωπικά αγαπώ και σέβομαι ιδιαίτερα τους τρεις νεοφανείς Αγίους Ραφαήλ,Νικόλαο και Ειρήνη όπως επίσης και τον Αγιο Νεκτάριο τον οποίο έχω και προστάτη μου.
Προσευχήσου θερμά και ζήτησε την συνδρομή τους και θα σε βοηθήσουν,να είσαι σίγουρη.
Θα πρέπει να επικοινωνήσεις με την Αγία ηγουμένη Ευγενία Κλειδαρά να σου δώσει περαιτέρω κατευθύνσεις λέγοντάς της το πρόβλημά σου.
Γράψε της γράμμα ή πάρε τη τηλέφωνο και σίγουρα θα σκύψει με καρτερικότητα και αγάπη πάνω από το πρόβλημα σου, στέλνοντας σου βιβλία που έχει γράψει η ίδια όσο και προσευχόμενη για εσένα στους Αγίους με τους οποίους έχει καθημερινή προσωπική επαφή (συνομιλεί μαζί τους,βλέποντάς τους ζωντανούς μπροστά της) μέσα στο κελί της οσο και μέσα στο μοναστήρι.
Σου παραθέτω τη διεύθυνση και τα τηλέφωνα και είμαι στη διάθεση σου για ότι άλλο χρειαστείς.
Ταχυδρομική διεύθυνση: Ι.Μ. Αγίου Ραφαήλ, 81 100 Μυτιλήνη
Τηλέφωνα επικοινωνίας: 22510-71259, 22510-71698
Ένα απόγευμα λοιπόν κι ενώ προσευχόμουν μπροστά στην εικόνα τους είπα από μέσα μου: 'Αγιε μου Ραφαήλ, ένα σημάδι σου θέλω μόνο για ένα δευτερόλεπτο σε παρακαλώ" . Ειλικρινά σας λέω, την ίδια στιγμή με διαπέρασε ένα δυνατό ρεύμα στο χέρι μου και στο υπόλοιπο σώμα μου, που κράτησε μόνο για ένα δευτερόλεπτο! Οπισθοχώρησα τρομαγμένα, άνοιξα τα μάτια καθώς προσευχόμουν με κλειστά μάτια και είδα την εικόνα τους κάπως διαφορετική, σα να είχε αλλάξει θέση ο Άγιος. Τρόμαξα πάρα πολύ, έβαλα αμέσως 3 μετάνοιες, αλλά μέσα μου ήξερα ότι έγινε αυτό που ακριβώς ζήτησα. Έφυγα γαλήνια και χαμογελαστή από την εκκλησία.
Συνεχίζω να του ζητάω την παρουσία του εγώ η ολιγόπιστη, λες και δεν μου ήτανε αρκετό αυτό και προχτές συνέβη το εξής:
Είχα μείνει εντελώς από χρήματα. Καπνίστρια καθώς είμαι η έννοια μου ήτανε τα τσιγάρα. Είχα στο πορτοφόλι μου μόνο 1 ευρω. Ζήτησα από μια φίλη άλλα 2 για να πάρω ένα πακέτο. Η φίλη μου μου έδωσε 5 και μου είπε δεν τα θέλω πίσω. Την προηγούμενη μέρα πέρασα με την αδερφή μου από ένα κατάστημα με εικόνες. Είχα σκοπό να αγοράσω μια εικόνα του Αγιου Ραφαήλ. Την ημέρα με τα6 ευρώ που είχα στο πορτοφόλι μου μπήκα στο μαγαζί ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ να ρωτήσω τις τιμές. Μου λέει η κυρία, 10 ευρώ κάνει η μεγάλη και 6 η μικρή! Εγώ είπα ευχαριστώ, θα ξαναπεράσω αύριο και βγήκα γιατί δεν ήθελα να δώσω τα 6 μου ευρώ γιατί δεν θα είχα μετά για τσιγάρα. Βγαίνοντας από το μαγαζί με πιάνει μια ζαλάδα τέτοια που νόμισα θα λιποθυμούσα. Ξαναμπήκα στο μαγαζί αμέσως γεμάτη ενοχές που έβαλα τα τσιγάρα πάνω α πό την ανάγκη μου να αποκτήσω μια εικόνα του Αγίου μου και ζήτησα την μικρή εικόνα( των 6 ευρώ). Μου την έδωσε και μου είπε 5€ θέλω. Η ζαλάδα μου πέρασε την ίδια στιγμή και το ένα ευρώ που έτσι κι αλλιώς ήτανε δικό μου, ξανάμεινε στο πορτοφόλι. Μπορεί σε κάποιους να φανεί συγκυρία ή κάτι άλλο, εγώ ξέρω πως ήτανε 2 σημάδια σταλμένα κατευθείαν από τους Αγίους.
Έχω κάνει ταμα να πάω στην Μυτιλήνη σε λίγες μέρες να προσκυνήσω με αυτή την λίγη πίστη που διαθέτω και με ένα τσουβάλι αμαρτίες στην πλάτη μου και να ζητήσω ταπεινά τη χάρη τους.
Τώρα έχω απομείνει εγώ και η ψυχή μου και η μεγάλη ελπίδα και προσμονή, ότι ο θεός θα αλλάξει τη ζωή μου προς το καλύτερο.
Ο προστάτης μου Αγιος Ραφαήλ ξέρω ότι είναι κοντά μου και ακούει τις παρακλήσεις μου. Έχω τάξει να πάω στην Μυτιλήνη να προσκυνήσω, αλλά δεν διαθέτω τα χρήματα ακόμη.
... Έμαθα τον τελευταίο χρόνο, ότι ο θεός δεν νιάζεται τόσο για την καλοπέραση μας, οσο για την εκπαίδευση μας. Τα προβλήματα που έρχονται στη ζωή μας, είναι μαθήματα σπουδαία. Θα πάψουν να έρχονται μόνο όταν μάθουμε καλά το μάθημα μας. Τότε θα μας προβιβάσει ο θεός για την επόμενη ταξη.
Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
Σας ευχαριστώ που μου θυμίσατε ότι δεν σταμάτησα να πιστεύω ποτέ!
και σε μενα!!!!!
Προσευχόμουνα πολύ μέχρι να πάρω τα αποτελέσματα (κάτι που δεν έκανα μέχρι τότε στη ζωή μου). Το βράδυ πριν να πάρω τα αποτελέσματα άκουσα μια φωνή στον ύπνο μου που μου είπε ότι θα γίνω καλά και το μόνο που ήθελε ήταν να Τον αγαπώ.
Την επομένη πήρα τα αποτελέσματα και σε έκπληξη των γιατρών ήμουνα καλά. Οι μέρες πέρασαν και εγώ άρχισα να μην πιστευω οτι είχε γίνει θαύμα.
Το βράδυ της Ανάστασης έπεσα να κοιμηθώ. Ξύπνησα από μια φωνή που μου έλεγε αυστηρά ότι Αυτή με θεράπευσε και έιδα ένα γυναικείο χέρι να με σταυρώνει (την ιδια κίνηση και στο ιδιο σημειο οπως έκανε ο ιερεας με την Αγία Λόγχη) . Το δωμάτιο μύριζε λιβάνι για αρκετή ώρα μετά.
Απο τοτε ευχαριστω τον Θεό, την Παναγία κια ολους τους Αγίους κάθε μέρα που με εσωσαν και μου δινουν ευκαιριες που δεν τις αξιζω και ζητώ να με βοηθήσουν να δυναμώσω την πίστη μου και να συγχωρεσουν τις απειρες αμαρτιες μου.....
Glyke mou Agie, sugxwrese kai dwse mou dynami na stathw swsti apenanti stin voitheia Sou..Se euxaristw pou irthes sti zwi mou,niwthw toso adeia,merikes fores me synapairnoun ta ylika, k alles pali niwthw pws ola einai mataia kai stenaxwra kai ena gigantio keno anoigetai stin kardia mou pou mono I skepsi tou Theou mporei na to gemisei..poso tha ithela na mporousa na eimai pio konta Sou, na geutw ligi apo tin galini Sou, alla dustuxws eimai kati parapanw apo anaksia..I psuxi mou dipsaei ma oi kairoi einai toso duskoloi..Xarize mas ugeia..SUGNWMI..
AKOUO GIA OLA AFTA POU LETE KAI THA ITHELA KAI EGO NA SAS DIIGITHO ENA THAVMA POU MOU SINEVIKE...KATARXAS EXO ENA XRONIO PROVLIMA IGIAS KLIRONOMIKO...MIA MERA ENO EIMOUNA SE TAXIDI ME EPIASE ENAS AFORITOS PONOS STO PODI EPANO STI LEKANI KAI DEN MPOROUSA NA PERPATISO..AFTO ME PIANI SIXNA LOGO TOU PROVLIMATOS IGIAS POU EXO...ALLA EKINI TI FORA ITAN DIAFORETIKA TA PRAGMATA AFOU DEN MPOROUSA KATHOLOU NA PERPATISO KAI APO TIS EXETASIS POU MOU EKANAN OI GIATROI EDIXAN OTI EPATHE ASIPTI NEKROSI TO PODI MOU KAI POS XRIAZOTAN EPIGONTOS EGXIRISI...EGO ESTILA TIS EXETASIS MOU SE GIATRO STO ISRAEL KAI EKINOS TIS EIDE KAI MOU APANTISE OTI PREPEI NA PAO TO SINTOMOTERO DINATO GIA EGXIRISI...OPOS KAI EPRAXA...PIGA STO ISRAEL KAI OTAN EIMOUN EKI PIGA KAI PROSKINISA ME TIN ADERFI MOU STON AGIO GEWRGIO LIDAS ..TIN EPOMENI MERA THA PIGENA STO GIATRO GIA NA ME DI..PIGA KAI ME EVALE NA KANO EXETASIS..EKANA TIS EXETASIS TIS EIDE KAI MOU EIPE OTI EXEI MEGALI DIAFORA APO TIS PALIES EXETASIS KAI OTI EINAI POLI KALITERA TO PODI MOU...MOU EIPE OTI DEN XRIAZETE EGXIRISI ALLA NA KANO EXETASIS SIXNA GIA NA VLEPO MIPOS KAI EPANELTHI..KATI POU DEN EKANA EGO GIATI EIMAI SIGOUROS OTI O AGIOS MOU GEWRGIOS EIXE KANEI TO THAVMA TOU ....
georgios
Τωρα ας μιλησω για το μεγαλο θαυμα! Οταν πηγαινα τριτη λυκειου ημουν πολυ αγχομενη με τις πανελληνιες κ αν θα περασω η οχι! Πηγε η θεια μ στο μοναστηρι του αγιου ραφαηλ με τον θειο μου γιατι της ειχε κανει ενα μεγαλο θαυμα κ το ιδιο βραδυ ονειρευτηκα τον αγιο ραφαηλ..ημουν πανω απο τα λειψανα του αγιου Νικολαου και υπηρχε ενας καθρεφτης κ εβλεπα τον αγιο ραφαηλ απο πισω μου να μ λεει οτι να μην αγχονομαι γιατι θα περασω στις πανελληνιες αλλα και στο δυπλωμα στα αγγλικα που θα εδινα κ ετσι εγινε ! Την ιδια χρονια ειδα στον υπνο μ πριν περασω στην σχολη μου τον Μεγα βασιλειο! Τωρα περασαν 5 χρονια κ εδωσα το τελευταιο μ μαθημα στην σχολη μ και ονειρευτηκα την αγια αννα πριν δωσω το μαθημα να με ευλογει....μολις ορκιστω θα παω παλι στον αγιο ραφαηλ το εχω κανει ταμα!
Ευχομαι υγεια σε ολους μας!!!!! Ελενα
Σ΄ευχαριστώ , συγνώμη
ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ χάρισέ μου μια δουλίτσα και μια οικογένεια..και βοήθα όλους όσους σε έχουν ανάγκη..ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ..